Έχοντας επιρροές από την Αφρική, το flamenco και από τα νεανικά της ακούσματα στο σπίτι που προέρχονταν από όλα τα είδη μουσικής, η Buika ασχολήθηκε με το τραγούδι κατά τύχη, αντικαθιστώντας τη θεία της που αρρώστησε σε μία χορωδία gospel. Αυτή είναι η πρώτη φορά που η ερμηνεύτρια εμφανίζεται μπροστά σε κοινό. Στη συνέχεια από το Λας Βέγκας όπου υποδύεται την γνωστή βασίλισσα του ροκ Tina Turner, βρίσκεται στο φεστιβάλ της Μαδρίτης μαζί με τον Enrique Morente, έναν από τους σπουδαιότερους εν ζωή τραγουδιστές flamenco. Κάπου εκεί ανάμεσα στο κοινό παρευρίσκεται ο παραγωγός Javier Limon, με τον οποίο όπως η ίδια δηλώνει “ερωτεύθηκαν καλλιτεχνικά από την πρώτη στιγμή.”  Έτσι από κηπουρός που ήταν αποφασισμένη να γίνει, αφήνοντας για πάντα το τραγούδι, βρίσκεται στο στούντιο με τον Limon να δημιουργεί το άλμπουμ ‘‘Mi Nina Lola’’ το 2006 και να γράφει και η ίδια κάποια τραγούδια.

“Με τον Javier δεν δουλεύουμε, απλά ζούμε στιγμές στο στούντιο και οι στιγμές αυτές είναι ευχάριστες.’’

Παρουσιάζουν τα άλμπουμ  ‘‘Nina de fuego’’ το 2008 και “El Ultimo Trago” το 2009. Στην τελευταία αυτή μουσική της εμφάνιση που βασίστηκε στην ιδέα του σκηνοθέτη Pedro Almodovar να ερμηνεύσει  τραγούδια της Chavela Vargas, συνεργάζεται με τον Κουβανό πιανίστα και συνθέτη Chucho Valdes και μας ταξιδεύει σε μουσικά μονοπάτια που αφήνουν την ψυχή μας να αισθάνεται ελεύθερη.

Η Buika υποστηρίζει πως δεν υπάρχει κάποιο συνδετικό στοιχείο ανάμεσα στα διαφορετικά είδη μουσικής που ερμηνεύει αλλά θεωρεί ότι ο συνδετικός κρίκος είναι η ίδια και τα βιώματα της. Νιώθει την ανάγκη να  μεταφέρει στο κοινό της το πάθος της ψυχής της, τραγουδώντας ελεύθερη με την αυθεντικότητα που χαρακτηρίζει τη φωνή της.

Στην Ελλάδα εμφανίζεται για πρώτη φορά το 2007 στη Θεσσαλονίκη όπου μαγεύει το ελληνικό κοινό, ενώ τον επόμενο χρόνο πραγματοποιεί συναυλία στην Αθήνα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Κατά την παραμονή της στην Αθήνα επισκέπτεται τον Ναό του Παρθενώνα, ο οποίος όπως δηλώνει, την εντυπωσίαζε από την νεαρή της ηλικία και μάλιστα ορισμένες φορές ονειρευόταν ότι βρισκόταν εκεί.

Κατερίνα Κατραμάδου 25 Οκτωβρίου 2010