Όταν την ακούς πρώτη φορά σίγουρα αναρωτιέσαι… “Aπό πότε είναι αυτό το τραγούδι; Κάποια μου θυμίζει αλλα δε μου ’ρχεται!” Πολύ εύστοχα ένας ραδιοφωνικός παραγωγός την παρομοίασε με την “Billie Holiday” και εκεί είναι που αναφωνεί κανείς “ΝΑΙ! αυτή μου θυμίζει!”.

Αυτό βέβαια θα μπορούσε να μην είναι ιδιαίτερα κολακευτικό-για μια καλλιτέχνιδα να συγκρίνεται με ένα θρύλο-αλλά στην περίπτωση της Madeleine Peyroux δεν ισχύει, αφού ακόμα και αν τραγουδήσει Billie Holiday ή Bessie Smith, κάνει τα τραγούδια τους ιδιαίτερα και πειστικά  “δικά” της. Οι στίχοι των τραγουδιών της είναι το ίδιο σκανδαλώδεις αλλά το πάθος δεν είναι όμοιο με αυτό των προθιεριών της Jazz-είναι πιο συγκρατημένη, σχεδόν ανέκφραστη-και δεν με κάνει να νομίζω ότι σε κάθε της τραγούδι συγκινείται δρακρύβρεχτα.

H ίδια παραδέχεται ότι “το ύφος της φωνής της έχει επηρεαστεί από την Holiday και η ομοιότητα της χροιάς τους αποτελεί τον κύριο λόγο της επιτυχίας της.”

Από συνέντευξη για την εφημερίδα “The Toronto Star”.

Προσωπικά πιστεύω ότι πέρα από τη χροιά της φωνής της έχει ένα ιδιαίτερο δικό της στυλ, κάτι από το παλιό vocal jazz αλλά εκσυγχρονισμένο και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μίμος κανενός αλλά σαν η φυσική συνέχεια των μεγάλων κυριών της jazz. Πολυδιάστατη, η Madeleine Peyroux έχει ηχογραφήσει όχι μόνο jazz αλλά pop, country  και folk-rock συνθέσεις με δικούς της στίχους.

Σε ηλικία 13 ετών εγκαταστάθηκε με την μητέρα της στο Παρίσι όπου συνάντησε μια ομάδα Γάλλων  μουσικών  με αγάπη στην Αμερικάνικη Jazz και το Blues. Για εκείνη την περίοδο της ζωής της αναφέρει ότι “στάθηκε τυχερή που μπορούσε να έχει αυτή τη μουσική και να είναι σε θέση να την μοιράζεται με ανθρώπους.”

Από συνέντευξη στην εφημερίδα “The Βuffalo News”.

Το 1996  σε ηλικία 22 ετών κάνει το ντεμπούτο της με τον δίσκο “Dreamland”, με μια σύνθεση από 12 μελαγχολικά κομμάτια. Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, ο δίσκος αναδεικνύει μια διάθεση επιστροφής στα παλιά -περιλαμβάνοντας covers των Patsy Cline, Fred Ahlert, Edith Piaf, Βessie Smith κλπ. αλλά και δικές της συνθέσεις. Το άλμπουμ αυτό αφήνει το κοινό ηλεκτρισμένο, και εκείνο το διάστημα ακολουθεί περιοδεία με κορυφαίους ερμηνευτές της pop, rock και folk μουσικής σκηνής και συμμετοχή σε μεγάλα φεστιβάλ της jazz.

Παραμένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς να σταματά να τραγουδά και επτά χρόνια αργότερα επιστρέφει με το άλμπουμ “Careless Love”. Η συνταγή ίδια με το “Dreamland” αλλά με πιο πολλές “γεύσεις” μουσικής, συμπεριλαμβάνοντας  κλασσικά κομμάτια όπως του Bob Dylan “You\'re Gonna Make Me Lonesome When You Go” και του Leonard Cohen “Dance Me to the End of Love.” Από τα  Γαλλικά τραγούδια η Peyroux, δεν επιλέγει της Γαλλίδας Edith Piaf για το δίσκο αλλά της Αφροαμερικανίδας Josephine Baker. Κατά την περιοδεία το 2004, χαίρει της ίδιας απήχησης επί εποχής Dreamland 8 χρόνια νωρίτερα.

Ο Stephen Holden, κριτικός των New York Times την αποκαλεί “μία ήσυχη αλλά ισχυρή επαναστάτρια εναντίον της φανταχτερής και ξεδιάντροπης παρακίνησης της ποπ”.

Λίγους μήνες πριν το “Careless Love” είχε ήδη κυκλοφορίσει το “Got You On my Mind” με τον πρώην σύντροφό της - τζαζίστα William Gallison - το οποίο δημιουργήθηκε κατά την περίοδο 1999-2003, που όμως δεν είχε την ίδια απήχηση.

Τον Οκτώβρη του 2006 κυκλοφορεί το 3ο άλμπουμ της καλλιτέχνιδας, με τίτλο “Half the Perfect World”, και το οποίο δεν διαφοροποιείται σημαντικά από τα προηγούμενα. Διαθέτει επίσης μια μεγάλη συλλογή κυρίως από διασκευές, παρόλο που σε αυτό τον δίσκο δειλά βάζει την υπογραφή της σε 4 κομμάτια του με την βοήθεια του παραγωγού Larry Klein. Την καλύτερη διασκευή για πολλούς αποτελεί το “River” της Joni Mitchell.  Σε αυτό το ντουέτο της Peyroux με την Kd Lang, οι φωνές τους είναι τόσο όμοιες που είναι πολύ δύσκολο να τις ξεχωρίσει κανείς.  Φυσικά το αυθεντικό “River” παραμένει αξεπέραστο όμως και οι δύο τραγουδίστριες αποδίδουν πολύ καλά τον σπαραγμό του τραγουδιού. Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται το ταλέντο της Peyroux, να διασκευάζει κομμάτια χωρίς να τα αλλοτριώνει και κυρίως χωρίς να δυσαρεστεί τους θαυμαστές των αυθεντικών αποδόσεων.

Το 2009 η Peyroux με τον τέταρτό της δίσκο “Bare Bones” κερδίζει  ξανά την προσοχή των κριτικών της μουσικής. Αυτή τη φορά όχι μόνο για τις φωνητικές αλλά και για τις στιχουργικές της ικανότητες, αφού η ίδια γράφει τα τραγούδια κατά αποκλειστικότητα ή σε συνεργασία με τους Joe Henry, Julian Coryell, David Batteau και Sean Wayland. Ο δίσκος αυτός για την Madeleine Peyroux ήταν μια καλλιτεχνική υπέρβαση που ενώνει την εξαιρετικής χροιάς φωνή της με μια συλλογή τραγουδιών όπου η ίδια πλέον συμμετέχει στην δημιουργία τους, σημαδεύοντας την εξέλιξή της ως στιχουργό.

Ύστερα από μια επιτυχία μάλλον έχει την ανάγκη να μένει στο παρασκήνιο για αρκετό καιρό, έτσι από το 2009 ξανακάνει την εμφάνιση της το 2011 με ένα single που περιέχει μια συγκρατημένη αλλά κομψή εκδοχή του “Martha My Dear” των Beatles και το  “The things I ’ve seen Today” το οποίο έγραψε μαζί με την βιολονίστα Jenny Scheinman. Το single αποτελεί προάγγελο του δίσκου  “Standing on the Rooftop” που κυκλοφορεί τον Ιούνιο του 2011. Αυτή τη φορά η Peyroux γράφει 8 από τα 12 τραγούδια, βασισμένα σε ποιήματα που η ίδια έχει γράψει στο παρελθόν, ενώ τα υπόλοιπα 3 αποτελούν εξαιρετικές διασκευές όπως το “I Threw It All Away” του Bob Dylan, και το “Love in Vain” του Robert Johnson. Επιπλέον ο δίσκος περιέχει μια ενδιαφέρουσα μελοποιημένη εκδοχή του ποιήματος “Lay Your Sleeping Head, My Love” του W.H. Auden.

Ο δίσκος αυτός έχει χαρακτηριστεί ως “αρκετά ευχάριστος για ένα σουαρέ και πολύ ζωηρός όταν οι καλεσμένοι φύγουν”.  ( http://www.pastemagazine.com)

Σε ένα κόσμο με πολύ θόρυβο, η Madeleine Peyroux αποπνέει ηρεμία όταν ερμηνεύει και έχει την δυνατότητα να γαληνέψει το κοινό της μόνο με τη φωνή της. Καταφέρνει, την μουσική τάση του παρελθόντος να την αποτυπώνει στο σήμερα δημιουργώντας μία αίσθηση ποιότητας σε εποχές που χάνεται η ταυτότητά μας.

“Το τραγούδι το αισθάνομαι σαν μια ξένη γλώσσα. Όταν μιλάς άπταιστα μια ξένη γλώσσα και αρχίζεις να σκέφτεσαι σε αυτή αποκτάς μια ελευθερία γιατί μπορείς να έχεις ιδέες, να δημιουργείς πράγματα μέσα από αυτή τη γλώσσα για να απαλλαχθείς από το πρόβλημά σου. Το τραγούδι με απαλλάσσει από τις δυσκολίες.” Madeleine Peyroux

Εύα Κούση 18 Οκτωβρίου 2011