Το M Train ξεκινάει το ταξίδι του από τη σφαίρα του ονείρου με ένα γοητευτικό και ιδιαίτερα λακωνικό καουμπόη.
“Δεν είναι τόσο εύκολο να γράφεις για το τίποτα.”
Οδηγός του τραίνου είναι η Patti Smith, που αποτυπώνει εικόνες από τη ζωή της, μνήμες που δεν χάθηκαν αλλά ζωντανεύουν με την ιδιαίτερη σκέψη της.
Είναι “ο οδικός χάρτης της ζωής της” όπως έχει πει και μας μεταφέρει σαν τη μηχανή του χρόνου στο παρελθόν, για να μιλήσει για αγαπημένα στέκια, χώρες που επισκέφθηκε, ανθρώπους αγαπημένους.
“Πως γίνεται να μην κατανοούμε πλήρως την αγάπη μας για κάποιον μέχρι που φεύγει;”
Οι συγγραφείς και τα βιβλία που θεώρησε συγκλονιστικά, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, η Μαρία Κάλλας, η Μήδεια…
“Η Μήδεια δεν τραγουδάει νανουρίσματα. Σφάζει τα παιδιά της. Η Μαρία δεν ήταν η τέλεια τραγουδίστρια. Αντλούσε δύναμη από τα βάθη του αστείρευτου πηγαδιού της και κατέκτησε τους κόσμους του κόσμου της. Ωστόσο όλες οι ερωτικές απογοητεύσεις των ηρωίδων της δεν την είχαν προετοιμάσει για τις δικές της.”
Η Patti Smith που σιχαίνεται να την περιορίζουν, ειδικά όταν το κάνουν για το καλό της, οδηγεί τον αναγνώστη συνεχώς σε νέους σταθμούς.
Μιλάει για τον Ζαν Ζενέ, τη Σύλβια Πλαθ, τον Αρθούρο Ρεμπώ.
Τα χρόνια που έζησε με τον άντρα της τον κιθαρίστα Fred Sonic Smith. Τον άνθρωπο που αγάπησε, μοιράστηκε τη ζωή της και απέκτησε δύο παιδιά, αφήνοντας πίσω της τη Νέα Υόρκη και τις φιλοδοξίες της για να ζήσει μαζί του στο Ντητρόιτ, μέχρι το 1994 που τον έχασε.
Για αστυνομικές σειρές και την απόλαυση του καφέ.
Για μέρες και νύχτες γεμάτες φως η σκοτάδι.
Για όλα όσα αλλάζουν, αλλά θέλει να παραμείνουν ίδια.
Ρενάτα Δικαιοπούλου 10 Ιουλίου 2019