Παρίσι 1971. Ο βασιλιάς σαύρα έχει καταφύγει εκεί για να αποφύγει τη δίωξη στις ΗΠΑ, μαζί με την Pam, Pamela Courson, έρωτα της ζωής του- ή μήπως όχι- αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη καριέρα. Διαλυμένος, καταθλιπτικός, αλκοολικός αναπολεί τα παιδικά του χρόνια και το συγκρότημα του. Τους Doors. Νοσταλγεί τη περασμένη δόξα και τις ανεπανάληπτες στιγμές που έζησε.
Σε άσπρο και μαύρο φόντο λίγο πριν τα φώτα σβήσουν οριστικά, μια ζωή σκιαγραφείται. Ο δημοσιογράφος Frederic Bertocchini με τα κείμενά του και ο Jef με την εικονογράφηση του αφηγούνται. Δεν είναι βιογραφία αλλά όλα βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά. Δεν υπάρχει η αίγλη που ακολουθούσε τον Jim Morrison. Έχει καταστρέψει, έχει χτίσει τα πάντα από την αρχή και έχει μάθει να αγαπάει το τέλος… Για όλους όμως όσους θέλουν να θυμηθούν, το βιβλίο αυτό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του και δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο.
“Υπάρχει πιο μυστηριώδης προσωπικότητα από τον Jim Morrison; Τι ήταν τελικά; Ροκ σταρ, μύστης, καταραμένος ποιητής ή μήπως φιλόσοφος;” διαβάζουμε στο μικρό πρόλογο του βιβλίου.
Όλα αυτά και πολλά περισσότερα αν το σκεφθεί κάποιος μέσα από τα δικά του μάτια. Αναμφισβήτητα ένας θρύλος που μας γοητεύει ακόμη με την τόλμη και την ενέργεια του κρατώντας όμως για τον εαυτό του το πιο προσωπικό κομμάτι.
“Δεν υπάρχουν γυάλινα σπίτια. Όταν κατεβούν τα στορ η αληθινή ζωή αρχίζει. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν φανερά.”
Σημειώσεις για την όραση. Jim Morrison.
Ρενάτα Δικαιοπούλου 6 Απριλίου 2013