Τριγυρνούσα τα καλοκαίρια στα νησιά μ' ένα σακίδιο στην πλάτη και μια κιθάρα... Τα βράδια ανάβαμε φωτιά στις παραλίες κι εγώ έπιανα το τραγούδι... Δυο-δυο, τρεις-τρεις, μαζεύονταν οι τουρίστες... "Μπορούμε να κάτσουμε μαζί σας;" "Και το ρωτάτε;"... Κι έτσι η παραλία ολοένα γέμιζε κι εγώ τραγουδούσα χωρίς κανένα διάλειμμα...
Όταν πια έπαυα να νιώθω τα δάχτυλά μου από το παίξιμο και "συνερχόμουν", στο βάθος ξεμυτούσε ο ήλιος και γύρω μου η παραλία ήταν στρωμένη με "πτώματα"! Απολογισμός μιας μάχης διαφορετικής, με βομβαρδισμούς από νότες και ριπές από στίχους σε διάφορες γλώσσες...
ΣTo Theatron κάτω από το πάτωμα, ξέρετε, υπάρχει ακόμα άμμος... και στο ταβάνι τρεμοπαίζουν εκείνα τα αστέρια της ανεμελιάς. Εγώ επιμένω να σας χαρίζω "Βραδιές για φίλους". Κάθε Παρασκευή! Δεν μπορεί, ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ θα παρατήσετε τον καναπέ σας, το Internet, την τηλεόραση και τα "πού να τρέχω τώρα" και θα έρθετε!
Γιατί ΠΡΕΠΕΙ να συντηρήσουμε εκείνη την ανεμελιά και την παιδικότητα, τον αυθορμητισμό και τις μελωδίες που παίζονταν απλά, με μια κιθάρα.
Είμαι πολύ αισιόδοξος που σας περιμένω;;;
Σταύρος Παπασταύρου
Ημερομηνίες:
03 Μαρτίου 201710 Μαρτίου 2017
17 Μαρτίου 2017
24 Μαρτίου 2017
10 Μαρτίου 2017
17 Μαρτίου 2017
24 Μαρτίου 2017
31 Μαρτίου 2017