Είναι ο ήχος ο δικός μας. Το τότε που επηρέασε το “σήμερα” της Ελληνικής μουσικής με τον πιο απόλυτο και καθοριστικό τρόπο. Θα μπορούσες να ξεχωρίσεις την Ελλάδα ανάμεσα στο παγκόσμιο πολιτισμικό μωσαϊκό με το άκουσμα ενός μπαγλαμά σε μια μελωδία του Μάρκου Βαμβακάρη, του Βασίλη Τσιτσάνη ή του Απόστολου Καλδάρα. Είναι τόσο απλό και είναι φανερό πως η τάση επαναπροσδιορισμού των πολιτισμικών μας ριζών οδηγεί ασυναίσθητα στην ιστορία εκείνη που άλλοτε αποτελούσε την πιο περιθωριοποιημένη μορφή αστικής καλλιτεχνικής δράσης.

Το Ρεμπέτικο τραγούδι είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική αποτύπωση των δυσκολιών της τότε ζωής των λαϊκών ανθρώπων. Η εκτόνωση του πόνου για την αδικία, την προδοσία και την ξενιτιά, η οποία βρίσκει τον χώρο να παρουσιαστεί στην πιο λυρική και συναισθηματική εκδοχή της.

Μέρα με τη μέρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πιο πολλά είναι αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν με το τότε. Τί σήμερα, τί αύριο, τί τώρα. Η ίδια ανασφάλεια, το ίδιο σκοτάδι, μια υποβόσκουσα αισιοδοξία, και προφανώς ένα νέο κύμα τέχνης, ή πιο σωστά ένα νέο ρεύμα καλλιτεχνών, που κοιτάζει μπροστά, αλλά δε φοβάται να συλλέξει ότι αγάπησε από το “πίσω”. Τις περισσότερες φορές όχι μόνο δε διστάζει, αλλά το επιδιώκει κιόλας.

Το “Retropolis II live sessions” είναι μία τέτοιου είδους προσπάθεια προς απόδειξη και παρουσίαση αυτής της τάσης. Ένα κλείσιμο του ματιού στο παρελθόν, με μία υπόσχεση σεβασμού σε ότι πραγματικά αξίζει και μας προσδιορίζει τόσο καλλιτεχνικά, όσο και σαν λαό. Ο Αδάμ Τσαρούχης, ο Ηλίας Βαμβακούσης, η Φωτεινή Βελεσιώτου, ο Λεωνίδας Μαριδάκης, η Ηρώ Σαία, η Βικτωρία Ταγκούλη, η Μαρίνα Σάττι, ο Γιάννης Λίνας και ο Ευστάθιος Δράκος με τη Μαρία Καρέτσου των Minor Project θα τραγουδήσουν όλοι μαζί, σαν παλιά ρεμπέτικη κομπανία, τα τραγούδια που διασκεύασαν για τη συλλογή του Retropolis II, αλλά και μία σειρά τραγουδιών που στιγμάτισαν όσο λίγα την ιστορία της Ελληνικής μουσικής.