Έχοντας χαράξει μια πορεία 20 χρόνων περίπου, με αφετηρία τους το Brighton της Αγγλίας, οι δημιουργοί της μουσικοχορευτικής ομάδας Stomp, Steve McNicholas και Luke Cresswell, κατάφεραν από μέλη σε μια απλή μπάντα του δρόμου με το όνομα Pookiesnackenburger, να κατακτήσουν το κοινό με τις παραστάσεις τους.
Χτυπώντας τα πόδια δυνατά, όπως εξηγείται το όνομα τους, ξεκίνησαν στις αρχές του 90, να χρησιμοποιούν τα πιο απλά και καθημερινά αντικείμενα που υπάρχουν όπως τενεκεδάκια, κουβάδες, σπιρτόκουτα, σκούπες, να τα μεταμορφώνουν με τη φαντασία τους σε μουσικά όργανα και να πειραματίζονται με τους ήχους τους. Στην αρχή ήταν οχτώ άτομα, συνεργάσθηκαν όμως και με άλλους φτιάχνοντας μικρές ομάδες. Δημιούργησαν το εντυπωσιακό τους θέαμα που στηρίζεται στο ρυθμό σε συνδυασμό με το θέατρο, το χορό, τον αυτοσχεδιασμό και το παρουσίασαν σε πολλά μέρη του κόσμου δημιουργώντας τις καλύτερες εντυπώσεις
Το 1994 κέρδισαν σειρά βραβείων όπως Laurence Olivier για την ‘‘καλύτερη χορογραφία σε σόου West End’’, βραβείο OBIE για Off Broadway σόου και το Νεοϋορκέζικο βραβείο για την ‘‘περισσότερο αυθεντική θεατρική εμπειρία’’.
Το 1996 δοκίμασαν την τύχη τους με την μικρού μήκους ταινία ‘‘Σκούπες’’, η οποία προτάθηκε για Oscar ενώ το 1998 η ταινία ‘‘Stomp out loud’’ κέρδισε το αργυρό βραβείο FIPA στην ενότητα ‘‘μουσική και ζωντανό θέαμα’’ του κινηματογραφικού φεστιβάλ του Biarritz.
Οι Stomp αγαπάνε την Ελλάδα και το έχουν αποδείξει. Το 2000 εμφανίσθηκαν στο Ηρώδειο, το 2003 στο Θέατρο Πέτρας για το Φεστιβάλ Κρουστών, το 2006 και το 2008 σε sold out συναυλίες στο Θέατρο Λυκαβηττού. Φέτος θα απολαύσουμε τους ‘‘βασιλιάδες του ρυθμού’’ όπως τους αποκαλούν, για πρώτη φορά σε κλειστό χώρο στο θέατρο Badminton από 30 Νοεμβρίου μέχρι 5 Δεκεμβρίου.
Βασιλική Σασλίδη 28 Νοεμβρίου 2010
Ημερομηνία
30 Νοεμβρίου 2010 έως 05 Δεκεμβρίου 2010Τοποθεσία
BadmintonΚριτικές
Οι Stomp επέλεξαν την Αθήνα σαν σταθμό στην περιοδεία για τα 20α τους γενέθλια.
Σ' αυτή την παράσταση μας πρόσφεραν εμπνευσμένα ρυθμικά σχήματα από πολεμικούς χορούς αλλά και από την καθημερινότητα συνδεδεμένα με στοιχεία από το θέατρο και την παντομίμα.
Το σκηνικό θύμιζε δρομάκι Aμερικάνικης φτωχογειτονιάς με γκαραζόπορτες και κάδους. Εμφανίσθηκαν με τις σκούπες τους κάνοντας μια πολύ δυναμική έναρξη, τόσο δυναμική μάλιστα που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν και τις εφεδρικές αφού οι πρώτες έσπασαν. Έβρεξαν όλη την πρώτη σειρά με τους νεροχύτες και τις κατσαρόλες και αφού σφουγγάρισαν βγήκαν να διαβάσουν την εφημερίδα τους με ένα όχι και τόσο ήρεμο τρόπο…
Με σπιρτόκουτα έφτιαξαν μαράκες, οι αναπτήρες έγιναν φωτάκια στο Xριστουγεννιάτικο δέντρο, μονομάχησαν με ξύλινα κοντάρια και μας έδειξαν πως ακούγονται καινούργιοι ήχοι παίζοντας με πλαστικούς σωλήνες και χαρτοσακούλες.
Κάπου στη μέση της βραδιάς τα φώτα χαμήλωσαν και οι 8 χορευτές ανέβηκαν στην κατασκευή που είχαν για σκηνικό, η οποία αποδείχτηκε ένα μεγάλο μουσικό όργανο. Αιωρούμενοι από πάνω του έφτιαχναν μουσική με οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί κάποιος να φαντασθεί από πλαστικό, γυαλί, μέταλλο η ξύλο και καθήλωσαν το κοινό.
Εντυπωσιακός επίσης ήταν ο τρόπος που χρησιμοποίησαν τους ήχους από μπάλες του μπάσκετ, τσίγκινες καρέκλες και κουβάδες σε διαφορετικά μεγέθη, καθώς και οι εναλλαγές αντικειμένων που έκαναν μεταξύ τους, εξαιρετικά δύσκολες στον συγχρονισμό.
Προς το τέλος οι Stomp με σήμα κατατεθέν τους κάδους και τα καπάκια έκλεψαν την παράσταση. Έκαναν τη είσοδό τους γλιστρώντας πάνω στα μεταλλικά καπάκια που κρατούσαν στα χέρια τους, τα έκαναν πιατίνια, φόρεσαν τους κάδους για παπούτσια και ποδοπάτησαν τη σκηνή.
Η επικοινωνία ανάμεσα στο κοινό και τους συντελεστές της παράστασης ήταν από την αρχή άμεση και οι στιγμές γέλιου και ενθουσιασμού πάρα πολλές. Στο τέλος αφού έμαθαν έναν ρυθμό σε όλους, έκαναν το τελευταίο κομμάτι τους με ‘‘ήσυχες’’ σκούπες και έφυγαν από τη σκηνή με ένα χειροκρότημα διαρκείας.
Βασιλική Σασλίδη 6 Δεκεμβρίου 2010
Reviews
Οι Stomp επέλεξαν την Αθήνα σαν σταθμό στην περιοδεία για τα 20α τους γενέθλια.
Σ' αυτή την παράσταση μας πρόσφεραν εμπνευσμένα ρυθμικά σχήματα από πολεμικούς χορούς αλλά και από την καθημερινότητα συνδεδεμένα με στοιχεία από το θέατρο και την παντομίμα.
Το σκηνικό θύμιζε δρομάκι Aμερικάνικης φτωχογειτονιάς με γκαραζόπορτες και κάδους. Εμφανίσθηκαν με τις σκούπες τους κάνοντας μια πολύ δυναμική έναρξη, τόσο δυναμική μάλιστα που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν και τις εφεδρικές αφού οι πρώτες έσπασαν. Έβρεξαν όλη την πρώτη σειρά με τους νεροχύτες και τις κατσαρόλες και αφού σφουγγάρισαν βγήκαν να διαβάσουν την εφημερίδα τους με ένα όχι και τόσο ήρεμο τρόπο…
Με σπιρτόκουτα έφτιαξαν μαράκες, οι αναπτήρες έγιναν φωτάκια στο Xριστουγεννιάτικο δέντρο, μονομάχησαν με ξύλινα κοντάρια και μας έδειξαν πως ακούγονται καινούργιοι ήχοι παίζοντας με πλαστικούς σωλήνες και χαρτοσακούλες.
Κάπου στη μέση της βραδιάς τα φώτα χαμήλωσαν και οι 8 χορευτές ανέβηκαν στην κατασκευή που είχαν για σκηνικό, η οποία αποδείχτηκε ένα μεγάλο μουσικό όργανο. Αιωρούμενοι από πάνω του έφτιαχναν μουσική με οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί κάποιος να φαντασθεί από πλαστικό, γυαλί, μέταλλο η ξύλο και καθήλωσαν το κοινό.
Εντυπωσιακός επίσης ήταν ο τρόπος που χρησιμοποίησαν τους ήχους από μπάλες του μπάσκετ, τσίγκινες καρέκλες και κουβάδες σε διαφορετικά μεγέθη, καθώς και οι εναλλαγές αντικειμένων που έκαναν μεταξύ τους, εξαιρετικά δύσκολες στον συγχρονισμό.
Προς το τέλος οι Stomp με σήμα κατατεθέν τους κάδους και τα καπάκια έκλεψαν την παράσταση. Έκαναν τη είσοδό τους γλιστρώντας πάνω στα μεταλλικά καπάκια που κρατούσαν στα χέρια τους, τα έκαναν πιατίνια, φόρεσαν τους κάδους για παπούτσια και ποδοπάτησαν τη σκηνή.
Η επικοινωνία ανάμεσα στο κοινό και τους συντελεστές της παράστασης ήταν από την αρχή άμεση και οι στιγμές γέλιου και ενθουσιασμού πάρα πολλές. Στο τέλος αφού έμαθαν έναν ρυθμό σε όλους, έκαναν το τελευταίο κομμάτι τους με ‘‘ήσυχες’’ σκούπες και έφυγαν από τη σκηνή με ένα χειροκρότημα διαρκείας.
Βασιλική Σασλίδη 6 Δεκεμβρίου 2010